سه شنبه

وسط هفته ایستاده است

            و تنهایی ازش می بارد 

نه پای رفتن دارد ، نه دل ماندن...

سه شنبه ها می توانم بفهمم

            مادر چرا با فروغ اشک می ریزد

سه شنبه ها می توانم بفهمم

وقتی پدر می گوید از من گذشته است 

                        شما فکری به حال باغچه کنید ...

منظورش از باغچه 

تنها همان رز کنار حیاط است !


سه شنبه ها

             می توانم بفهمم

 کجا ایستاده ام و چقدر غمگینم ...

و من فکر میکنم ...

فکر میکنم 

تـــو را شبیه سه شنبه ها دوستت دارم

انبوهم از دوست داشتنت

                        اما چه دلتنگ ...

سه شنبه ها

وسط دوست داشتن ات می ایستم

تنهایی ازم می بارد

نه پای رفتن دارم ، نه دل ماندن ...

و سه شنبه 

یعنی انبوه دلتنگی

            به وقت تنهایی ...

روشنک آرامش

بعضی ها شنبه ی آدمند ؛

 پر قرارهای تازه ، پر شروع های دوباره ، جدی و عبوس

بعضی ها سه شنبه ی آدمند ؛

 پر کارهای نکرده ، پر وعده های عقب افتاده ، آشفته و مضطرب

بعضی ها پنجشنبه ی آدمند ؛

 پر رهایی و بیخیالی ، پر سبکباری و خوشحالی ، آزاد و خوشگذران

تـــو جمعه ی منی ؛

 بهترین روز هفته ام که

             آفتابش بالا نیامده ، به غروب می رسد

حسین وحدانی

 چنان که

 ارّه ی کند از درخت میگذرد

                 سه شنبه بی تو و یادت

                                     چه سخت می گذرد
 

مجتبی صادقی